ΝΟΜΟΣ 4093/2012 Οι σφοδρές και ανατρεπτικές αλλαγές που επιφέρει στην καθημερινότητα του δημοσίου τομέα

Εκδόθηκε σήμερα η υπ’ αριθμ. ΔΙΔΑΔ – ΔΙΠΙΔΔ / οικ. 26188/12.11.2012 εγκύκλιος του Υπουργείου Διοικητικής Μεταρρύθμισης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης με θέμα «το νέο θεσμικό πλαίσιο κινητικότητας των υπαλλήλων του δημοσίου τομέα – Διαθεσιμότητα και αργία – κατάργηση θέσεων ΙΔΑΧ».

Με την συγκεκριμένη εγκύκλιο δίνονται ερμηνείες στον πρόσφατα ψηφισθέντα νόμο 4093/2012 ως προς τις πρωτοφανείς αλλαγές που έφερε μεταξύ άλλων στον δημόσιο τομέα και στο προσωπικό που απασχολείται σε αυτόν.

Είναι πολλά τα σημεία, τόσο του νόμου όσο και της εγκυκλίου, που παρουσιάζουν ιδιαίτερο ενδιαφέρον αφού αφορούν ένα πολύ μεγάλο τμήμα των εργαζομένων στο δημόσιο με εργασιακή σχέση ιδιωτικού δικαίου αορίστου χρόνου, ως προς την κατάργηση των θέσεων του αλλά και μόνιμο προσωπικό λόγω των διατάξεων που μεταβάλλουν σημαντικά το πειθαρχικό δίκαιο. Ακόμη και μετά την έκδοση της ερμηνευτικής εγκυκλίου παραμένουν ερωτηματικά σχετικά με έννοιες και προβλέψεις του νόμου που δεν είναι εύκολο να κατανοηθούν και λόγω της διατύπωσής τους επιδέχονται αρκετών διαφορετικών ερμηνειών.

Τα όρια της συνταγματικότητας πολλών από τις προβλέψεις του ως άνω νόμου, είναι ιδιαιτέρως ασαφή, καθώς πλήττονται κεκτημένα δικαιώματα ετών και ουσιαστικά καταργούνται νόμιμες διαδικασίες πάνω στις οποίες στηρίχθηκαν χιλιάδες προσλήψεις, ενώ προς μεγάλη έκπληξη όλων πλήττεται και η διαδικασία πρόσληψης μέσω ΑΣΕΠ, αφού ο νομοθέτης περιορίζει αυθαίρετα την χρονική διάρκεια της προσδοκίας του κάθε επιτυχόντα, να καταλάβει τη θέση που δικαιούται σε 3 έτη από τη δημοσίευση των οριστικών πινάκων διοριστέων του ΑΣΕΠ.

Την ίδια στιγμή, με το συγκεκριμένο νομοθέτημα, που επιφανειακά και μόνο, ισχύει από την δημοσίευσή του, μεταβάλλονται σημαντικές διατάξεις του πειθαρχικού δικαίου των μονίμων υπαλλήλων του δημοσίου τομέα και των ΟΤΑ αναδρομικά, σε απόλυτη αντίθεση με το Σύνταγμα, καθώς ακόμη και υποθέσεις που εκκρεμούν είτε σε επίπεδο Πειθαρχικών Συμβουλίων είτε σε επίπεδο Δικαστηρίων αντιμετωπίζονται με τον καινούργιο νόμο, παρότι αυτός εισάγει δυσμενέστερες ρυθμίσεις για τους διωκόμενους υπαλλήλους.

Είναι προφανές ότι μεγάλος αριθμός υπαλλήλων που ανήκουν στις ως άνω κατηγορίες θα προσφύγει στην Ελληνική Δικαιοσύνη έχοντας πολλές πιθανότητες να δικαιωθεί λόγω των κενών και των αντιθέσεων προς το Σύνταγμα που εμφανίζει ο νόμος αυτός.